O książce: 2013 / Powieść po raz pierwszy przedstawia szczegółową wersję artystyczną mało znanej, a jednocześnie symboliczne wydarzenie ostatnich lat ery sowieckiej – powstanie naszych i afgańskich jeńców wojennych w kwietniu 1985 roku w pakistańskiej twierdzy Badaber. Po raz pierwszy w rosyjskiej fikcji kurtyna tajemnicy została podniesiona nad najbardziej zamkniętym z sowieckich służb wywiadowczych – Głównym Zarządem Wywiadu Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR. Po raz pierwszy opowiadana jest historia wyjątkowego w kraju uniwersytetu, który w czasach sowieckich nosił nazwę Wojskowego Instytutu Języków Obcych. Po raz pierwszy autorska wersja opisywanych wydarzeń pochodzi od zawodowych praktyków orientalizmu, którzy m.in. zaproponowali krótką „encyklopedię artystyczną” dziesięcioletniej wojny w Afganistanie. Twórczy związek pisarza Andrieja Konstantinowa i dziennikarza Borysa Podoprigory po raz pierwszy nabrał pełnego znaczenia literackiego po ich wspólnym debiucie – powieści wojennej „Rota”. Dopiero teraz prawda uczestnika wojny czeczeńskiej zostaje uzupełniona prawdą o wojnie w Afganistanie. Po raz pierwszy powieść wojenna zachęca nas do zrozumienia współczesnych źródeł naszej godności narodowej. „Jeśli ktoś mnie usłyszy” brzmi jak wołanie o ratunek.